Poronieniem nazywa się utratę dziecka przed 22. tygodniem trwania ciąży. Doświadczenie to każdorazowo wywołuje w niedoszłych rodzicach traumę, z którą ciężko jest się uporać. Niemal zawsze zadają sobie pytanie, dlaczego nieszczęście spotkało właśnie ich i czy zrobili wszystko, by do niego nie dopuścić. Dziś przedstawiamy najczęstsze przyczyny poronienia i odpowiadamy na pytanie, czy można się przed nim w jakikolwiek sposób ustrzec.
Przyczyny poronienia mogą być naprawdę różne
Tak, jak pisaliśmy wcześniej, strata nienarodzonego dziecka miejsce najczęściej w pierwszym lub drugim trymestrze ciąży. Przyczyny poronień wynikają zarówno z aspektów zdrowotnych przyszłych rodziców, nieprawidłowościach w rozwoju maleństwa oraz jego budowie, codziennych wyborach życiowych ciężarnej oraz innych okolicznościach niesprzyjających utrzymaniu ciąży.
Do tych pierwszych zaliczyć można:
- wady komórek jajowych przyszłej mamy,
- wady plemników przyszłego taty,
- nowotwory, guzy, zrosty, mięśniaki, polipy, nadżerki macicy przyszłej mamy,
- zaburzenia hormonalne przyszłej mamy,
- zaburzenia czynności tarczycy przyszłej mamy,
- choroby zakaźne u przyszłej mamy (np. kiła lub toksoplazmoza),
- nieprawidłowości immunologiczne w organizmie przyszłej mamy,
- zakażenie wewnątrzmaciczne u przyszłej mamy,
- chemia u przyszłej mamy,
- RTG u przyszłej mamy.
Do drugiej grupy przyczyn zalicza się przede wszystkim:
- wady kosmówki płodu,
- wady rozwojowe płodu (np. układu nerwowego, układu krwionośnego)
- wady pępowiny,
- wady chromosomalne płodu,
- wady rozwojowe płodu.
W trzeciej grupie aspektów znajdują się szczególnie:
- złe odżywianie ciężarnej,
- używki (np. alkohol, papierosy, narkotyki).
Z kolei trzecia grupa zawiera przede wszystkim przyczyny takie, jak:
- nieprawidłowy rozwój łożyska,
- przedwczesne odklejenie się łożyska,
- wiek przyszłej mamy powyżej 38. roku życia,
- powikłania u przyszłej mamy w wyniku zabiegów diagnostycznych (np.badań prenatalnych),
- pęknięcie pęcherza płodowego,
- urazy mechaniczne u przyszłej mamy,
- wstrząsy psychiczne u przyszłej mamy,
- wcześniejsze poronienia.
Konflikt serologiczny a przyczyny poronienia
Jakiś czas temu faktycznie konflikt serologiczny uznawany był za powód do niepokoju i częstą przyczynę poronienia. Dziś medycyna jest już na takim etapie, że niemal stuprocentowo został on wykluczony z czynników powodujących stratę nienarodzonego dziecka. Dlatego dobrze jest – w miarę możliwości przed zajściem w ciążę – sprawdzić, czy konflikt serologiczny nie występuje w przypadku Ciebie i ojca dziecka. Jeśli tak się zdarzy, lekarz już w pierwszych dniach wprowadzi specjalną profilaktykę, która uchroni Was przed poronieniem.
Przyczyny poronienia – czy można coś zrobić, żeby nie wystąpiły?
Przyczyny poronienia doszukiwać można się w naprawdę w wielu źródłach. I choć w większości przypadków nie mamy bezpośredniego wpływu na fakt ich zaistnienia, to jest kilka aspektów, w których to przede wszystkim my decydujemy o tym, czy uda nam się utrzymać ciążę. Oczywiście nie można mówić tu o kwestiach stricte zdrowotnych, a bardziej o tych związanych z dokonywanymi przez nas wyborami. Chodzi o kwestie związane z prawidłowym odżywianiem się zarówno przed, jak i w trakcie ciąży, rezygnacją z używek oraz brakiem nadmiernego, fizycznego przeciążania się i życia w nieustannym stresie. Panująca nad tymi sferami, mamy możliwość zwiększyć swoje szanse na utrzymanie prawidłowej ciąży i przywitanie na świecie zdrowego dzieciątka.
Poronienie – jak je rozpoznać
Objawy poronienia różnią się, w zależności od stopnia jego ‚zaawansowania’. Charakterystyczne cechy dla poronienia zagrażającego – czyli takiego, któremu można zapobiec, stosując się do zaleceń lekarza oraz do końca ciąży będąc w pozycji leżącej – to ból w podbrzuszu, ból w okolicy krzyża oraz plamienie lub delikatne krwawienie z okolic intymnych. W przypadku poronienia w toku objawy są takie same, z tym, że w większym nasileniu, Mówimy o nim, gdy wiek ciąży wynosi max 13 tygodni. Nie ma wtedy niestety szans na uratowanie płodu. Poronienie późne to tak naprawdę przedwczesny poród, gdyż mówimy o nim, gdy wiek ciąży wynosi ponad 13 tygodni. Poza w/w objawami charakteryzuje się on także odejściem płynu owodniowego.